Dodatkowe pieniądze na emeryturze czyli Pracownicze Plany Kapitałowe w pigułce

 

Nowy rok, nowe prawo. Od 1 stycznia 2019r. weszła w życie ustawa dotycząca Pracowniczych Planów Kapitałowych, w skrócie – PPK. Celem PPK jest umożliwienie osobom zatrudnionym zgromadzenia dodatkowych oszczędności budujących źródło dochodu po przejściu na emeryturę.

Zgromadzone pieniądze w PPK będą prywatną własnością pracowników. Dla pracodawców zmiany oznaczają nowe obowiązki – warto wiedzieć jakie i w odpowiednim czasie się do nich przygotować.

Pracownicze Plany Kapitałowe – co to tak właściwie jest?

PPK to system gromadzenia oszczędności dla wszystkich pracowników – bez względu na formę ich zatrudnienia – którzy płacą składki na ZUS. Innymi słowy, ten powszechny i dobrowolny program ma za zadanie zwiększać bezpieczeństwo finansowe osób zatrudnionych.

Zalety dla pracowników, ale czy również dla pracodawców?

Program PPK nakłada na pracodawców określone obciążenia i obowiązki administracyjne:

• Pracodawca musi wybrać instytucję finansową, z którą zostanie zawarta umowa o zarządzanie i prowadzenie PPK. Ta decyzja ma być podjęta w oparciu o porozumienie ze związkami zawodowymi lub reprezentacją osób zatrudnionych. Co więcej, podstawą decyzji ma być także ocena warunków proponowanych przez dane instytucje finansowe.

Umowa w ramach projektowanych rozwiązań może przyjąć formę umowy:

1. o zarządzanie PPK
2. o prowadzenie PPK

• Kolejnym obowiązkiem pracodawcy jest zapisanie pracowników w PPK w ustawowym terminie. Zatem, pracodawca zawiera jedną z wyżej wskazanych umów w imieniu oraz na rzecz pracownika, który po zawarciu umowy staje się uczestnikiem programu PPK. Pracownicy do 55 roku życia muszą zostać obligatoryjnie zapisani do PPK, z kolei pracownicy w wieku 55-70 lat przystępują do PPK na złożony przez siebie wniosek.

• Obowiązkiem, który bezpośrednio wynika z uczestnictwa osób zatrudnionych w PPK, będzie przyjmowanie i weryfikowanie pod względem formalnym oświadczeń uczestników programu. Uczestnik programu ma prawo złożyć rezygnację z oszczędzania lub deklarację na temat wpłaty dodatkowej. Co do zasady komunikacja pomiędzy osobą zatrudnioną, a pracodawcą jest dowolna. Jednakże należy pamiętać, że oświadczenie o rezygnacji z uczestnictwa w PPK może przyjąć jedynie formę pisemną papierową. Podmiot, który zrezygnował z uczestnictwa w PPK w każdym momencie może przystąpić na nowo do programu. Co więcej, to pracodawca pokrywa koszty naliczania i przekazywania wpłat do PPK.

• Pracodawca został zobligowany do dokonywania wpłat wynikających z programu Pracowniczego Planu Kapitałowego. Można sobie pomyśleć, „a jak nie będę płacił, to co mi zrobią?!” No i w tej kwestii została wdrożona regulacja, zgodnie z którą pracodawca nie wywiązujący się z obowiązku dokonywania wpłat wynikających z programu PPK będzie podlegał grzywnie w wysokości od 1000 zł do 100 000 zł. Nad przestrzeganiem realizacji obowiązku tworzenia oraz prowadzenia Pracowniczych Planów Kapitałowych będzie czuwała Państwowa Inspekcja Pracy.

Jak wygląda finansowanie wpłat Pracowniczego Planu Kapitałowego?

PPK zakłada finansowanie składek ze środków zarówno uczestnika jak i pracodawcy. Kwota podstawowa, jaką pracodawca będzie zobligowany zapłacić na jednego uczestnika programu wyniesie 1,5% jego wynagrodzenia. Fakultatywnie podmiot zatrudniający może uiszczać wpłatę dodatkową wynoszącą do 2% zarobku.

Sumarycznie o wpłatach na PPK:

• jednorazowa składka powitalna od państwa wynosi 250 zł;
• dopłata roczna od państwa to z kolei 240 zł;
• składka podstawowa pracodawcy to 1,5% podstawy składek na ubezpieczenie emerytalne oraz rentowe;
• dodatkowa składka pracodawcy wyniesie do 2,5% podstawy składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe;
• zarówno składka podstawowa i dodatkowa pracownika wynosi 2% podstawy składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Brzmi obiecująco, ale gdzie tak właściwie te pieniądze będą inwestowane?

Instytucja finansowa, z którą pracodawca podpisze umowę będzie musiała zadbać o to, by fundusze przez nią zarządzane mogły być lokowane na tzw. funduszach zdefiniowanej daty. Klarowna definicja funduszy zdefiniowanej daty to nic innego jak pewnego rodzaju fundusze cyklu życia, które pozwalają na zapewnienie rozsądnego inwestowania zgromadzonych środków w zależności od wieku uczestników PPK.

Czas szybko leci, lata uciekają, więc na koniec – wypłata środków zgromadzonych na PPK.

Wszystkie zgromadzone środki będzie można wpłacić w momencie osiągnięcia 60 roku życia. Z okazji tego jubileuszu uczestnik otrzyma wypłatę jednorazową w wysokości 25% całości zgromadzonych środków. Pozostałe 75% zaoszczędzonych środków będzie podlegało wypłacie w co najmniej 120 miesięcznych ratach. Po podliczeniu ilości rat, które odzwierciedlają ilość miesięcy wychodzi aż 10 lat! Pytanie brzmi – dlaczego?! A dlatego, że to najkorzystniejszy podatkowo wariant, bowiem nie wiąże się z obowiązkiem uiszczania podatku od zysków kapitałowych. Oczywiście istnieje możliwość modyfikacji przedstawionych warunków wypłat, jednakże np. zmniejszenie rat lub jednorazowa wypłata całej kwoty obwarowana jest koniecznością zapłaty podatku dochodowego od zysków kapitałowych w wysokości 19%.

Wypłata w momencie 60 roku życia?! Przecież nie każdy może dożyć takiego wieku. Bez zmartwień – pieniądze zgromadzone w ramach programu Pracowniczych Planów Kapitałowych trafią do spadku, który otrzymają spadkobiercy.